Światowy Dzień Terapii Zajęciowej

27 października obchodzony jest Światowy Dzień Terapii Zajęciowej. To dobra okazja, by zauważyć osoby z niepełnosprawnościami i aby docenić ich możliwości, ale także podziękować tym, którzy na co dzień je wspierają, aby jeszcze pełniej uczestniczyli w życiu społecznym i zawodowym. Organizacje takie jak Caritas Diecezji Siedleckiej pokazują, że poprzez profesjonalne podejście i aktywność możliwe jest tworzenie pełniejszego życia, w którym każdy ma szansę być uczestnikiem, a nie tylko obserwatorem.

Celem terapii zajęciowej jest aktywizacja psychiczna, fizyczna i społeczna osób mających ograniczenia lub niepełnosprawność, poprzez podejmowanie różnego rodzaju czynności. Caritas Diecezji Siedleckiej, na terenie całej diecezji, prowadzi 7 warsztatów terapii zajęciowej w Siedlcach, Kisielanach, Skórcu, Żelechowie, Parczewie i dwa w Białej Podlaskiej. W Białej Podlaskiej prowadzony jest także Środowiskowy Dom Samopomocy. W placówkach tych, oferujących szeroki wachlarz zajęć terapeutycznych, rehabilitacyjnych oraz aktywności społecznych i zawodowych zatrudnionych jest ponad stu pracowników, w tym instruktorów terapii zajęciowej, psychologów, rehabilitantów, doradców zawodowych, instruktorów zawodu, czy pielęgniarki. W łącznie ponad pięćdziesięciu pracowniach takich, jak gospodarstwo domowe, ceramiczna, stolarska, artystyczna, ogrodnicza, techniczne, fryzjerska, krawiecka, florystyczna, poligraficzno-reklamowa i multimedialna podopieczni zdobywają umiejętności niezbędne do podjęcia pracy. 

Osiem placówek prowadzonych przez diecezjalną Caritas świadczy pomoc dla blisko 300 osób z wieloma rodzajami niepełnosprawności. Poprzez różnego rodzaju treningi, praktyki zawodowe, szkolenia oraz warsztaty, wizyty studyjne, konkursy, wycieczki, spotkania integracyjne, a także podejmowanie inicjatyw na rzecz społeczności lokalnej osoby z niepełnosprawnością wzmacniają w sobie poczucie wartości, godności, wspólnoty i przynależności. Często placówki nazywane są przez podopiecznych „drugim domem”, bo tam właśnie czują się potrzebne, akceptowane i bezwarunkowo kochane.